Vanuit lokaal 301 op het Dalton College in Voorburg schrijft Arjaan Verheule regelmatig een blog voor VLS.
Toen de boeren in hun vervuilende, giftige werkzaamheden werden tegengewerkt, omdat ze de lucht en het grondwater structureel verpestten, trokken ze, met rieken gewapend, fakkeldragend, in enorme tractoren naar Den Haag en bezetten het Binnenhof of het Malieveld, staken ze hooibalen in brand op de snelweg, bedreigden ze bewindslieden en verklaarden ze de oorlog aan de gevestigde orde.
De dreiging was niet alleen verbaal. Ook op Europees vlak wisten ze de parlementsleden voldoende te intimideren om maatregelen terug te draaien. Zo kunnen ze nog decennia lang de wereld met gemodificeerd gras, bergen koeienstront, kilo’s knalkippen naar de ratsmodee helpen. Schofterigheid wordt beloond. Grote bekken en stupiditeit winnen het weer eens van de rustige stem van de rede. En het lijkt erop dat de rechts-populistische regeringen van Europa er belang bij hebben mensen dom te houden.
Daarvoor is het natuurlijk van essentieel belang dat we het onderwijsniveau drastisch omlaag werken. Er lopen voldoende leerkrachten rond in Nederland, maar ze kijken wel uit om ook echt leraar te worden. De overheid heeft het laatste decennium de sector stelselmatig uitgehold. Net als in de gehele publieke sector is de lust om erin te gaan werken veelal vergaan. In het uitgehold onderwijssysteem lijkt er nog ruimte te zijn om nog maar eens 1,2 miljard te bezuinigen. Dat onststemt ons een ietwat, vinden jullie ook niet?
En dus staan ook wij op het Malieveld. In netjes georganiseerde clubs. Mbo-studenten op maandag en een maand later staat er een clubje basisschoolleraren met doordachte leuzen te zwaaien. We zingen een prachtig protestlied. Schoof en consorten zullen zich ontzet de handen voor de mond slaan. Oh nee, toch niet een protestlied? Tractoren en fakkels kunnen we nog wel aan, maar een protestlied? Ik betwijfel of het iets teweeg zal brengen. Ontwaakt! Verworpenen der aarde!
Waarom leggen we niet massaal het onderwijs een week plat? Waarom komen niet alle leerkrachten, leerlingen en ouders tegelijk naar Den Haag? Waarom scanderen we geen leuzen, steken we niet een berg rekenschriften in de fik? Waarom niet?
We zijn te beschaafd. We hebben een missie. Tegen de wind in fietsen we, gebogen over het stuur elke dag naar ons werk, om daar kinderen op te leiden. Om daar kinderen met elkaar te leren leven, om ze te leren dat er meer overeenkomsten zijn tussen mensen dan verschillen. Ondanks het gebrek aan burgerschap dat een flink aantal Kamerleden en ministers tentoon spreiden willen wij de kinderen leren hoe het wel moet. Hoe? Door gewoon te doen wat wij doen. Kennis en fatsoen verspreiden.
Afgelopen vrijdag was het ‘Open Podium’ bij mij op school. Een avond vol muziek. Een zaal vol mensen die hun longen uit het lijf schreeuwden, hun handen stuk klapten. Niet uit protest, maar uit bewondering en waardering. Het podium was gevuld met leerlingen die schitterend zongen. Niet uit protest, maar uit passie. De weken ervoor liepen ze mijn lokaal plat. Om samen te oefenen. Die 6-vwo’er die drie bruggers begeleidt, de samenwerking tussen vijf leerlingen uit alle lagen van de school. Het meisje dat een eigen lied speelt en zingt. Niet uit protest. De school bleek een goed functionerende maatschappij te zijn, waarin we elkaar helpen en van elkaar leren.
En terwijl ik dit schrijf heeft een jonge leerling plaats genomen achter de vleugel. Hij ziet slecht, door een aangeboren aandoening, maar leerde op geheel eigen wijze eerst Bohemian Rhapsody spelen. Nu is hij bezig zich een stemmige prelude in Em van Chopin eigen te maken. Hij gebruikt YouTube en andere moderne hulpmiddelen. Zijn gehoor, het kleine beetje zicht dat hij heeft, zijn tastzin……hij laat zich niet tegen houden door zijn handicap. Hij staat symbool voor een rooskleuriger toekomst. Hij en alle andere leerlingen die mijn lokaal platlopen, elkaar ontmoeten en samen muziek maken. Misschien komt daar ooit eens een prachtig protestlied uit.
Ik stel voor dat we dat lied een week lang, met alle docenten, leerlingen en hun ouders onophoudelijk voor de vergaderzaal van de Tweede Kamer zingen. Tot ze er gek van worden.
Arjaan Verheule schreef eerder columns over burgerschap en het belang van goede instrumenten. Hij doet dit op persoonlijke titel. VLS vertegenwoordigt de mening van zo veel mogelijk verschillende muziekdocenten in het onderwijs. Denk jij er heel anders over? Wil jij jouw visie en ideeën delen? Neem contact met ons op via info@vls-muziekdocenten.nl
